Mijn eerste buitenwachtrij-ervaring. Gelukkig schijnt de zon tegenwoordig alweer een keer. Voor de zero-waste-adepten is het wel inbinden. Alle bulk wordt opnieuw in zakjes verdeeld, en met je eigen potjes kom je nergens meer binnen.
Eergisteren ben ik in de lokale Delhaize trouwens ferm uit mijn sloffen geschoten. Iedereen stond er op elkaar gedrukt aan de kassa – zelfs als de mensen achter je afstand hielden, dan had je nog de mensen in de rij vlak naast je om rekening mee te houden. In de voedselafdelingen had je overal personeel dat de schappen aanvulde, terwijl klanten elkaar ongedurig voorbij staken in de beperkte gangruimte die overbleef. Volgens de medewerker tegen wie ik mijn gal spuwde, “is het de verantwoordelijkheid van de klant – en mogen zij tot 115 mensen tegelijk binnen laten”.
Exit Delhaize.
Met de kinderen ben ik begonnen met Start to Run. Luna en Felix kunnen met gemak een paar kilometer doorlopen, maar ik niet. Dus is het van cruciaal belang dat ik hen om de zoveel minuten een halt kan toeroepen zonder gezichtsverlies te lijden. Enter Start to Run.
Het lijkt wel autoloze zondag. Overal fietsers, lopers en amper wagens. Stel je voor dat al die mensen daarna die gewoonte niet meer afleren. En bedenk eens hoeveel kleuters nu in turbosnelheid zullen leren fietsen met twee wielen, dankzij al die ouders met teveel vrije tijd.
Hadden we nu echt corona nodig om de modal shift te bewerkstelligen?
De scouts zijn in actie geschoten. Luna heeft op zondag “Instagram-scouts”, waarbij ze via Instagram opdrachten krijgt die ze onmiddellijk moet uitvoeren. Tess krijgt opdrachten via WhatsApp en Felix via Facebook.
En ik kuis de badkamer.
Exit weekend.
#Covid19
